Marinus Fuit

Mensen zijn opvallend afwezig in het latere werk van Marinus Fuit. Het zijn de sporen van hun bestaan die hij toont: flatgebouwen, bruggen, slagbomen, scheepspijpen of, zoals in dit geval, ballonnen. De glasheldere stijl van de kunstenaar - overwegend primaire kleuren met grafisch sterke, zwarte omlijning - staat in groot contrast met de sfeer die hij oproept. Er lijkt geen einde te komen aan de ruimte, die door zijn verlatenheid vreemd en misschien zelfs een beetje absurd aandoet. Want wat zijn deze objecten zonder hun gebruikers, makers en betekenisgevers?*